Morgen (8 mei) bereiken mijn vriend en ik weer een nieuwe mijlpaal in ons leven. Het is dan alweer drie jaar geleden dat we voor het eerst afspraken, en sindsdien zijn we ook een koppel. Ik denk nog vaak terug aan die dag. Het was koud, regenachtig (zoals sindsdien elke 8e mei), maar zo zalig. We hebben uren aan de Graslei in Gent gezeten (aan het water) en lekker zitten babbelen, totdat Kenneth eindelijk het initiatief nam en me kuste (woej!). Ik herinner me nog dat hij nadien zei: “ben je dan nu mijn meisje?” met zo’n lief stemmetje, en ik antwoordde volmondig “ja” natuurlijk :). Het was een heerlijke dag waar we enkel van elkaar hebben genoten, en die helaas veel te snel voorbij was. Een week later spraken we weer af (dit keer in het park van Ninove met heerlijk weer) en deze dag was nog zaliger… Wisten wij veel dat het alleen nog maar leuker zou worden :p. Sindsdien spraken we elk weekend af, en werden we verliefder en verliefder. De eerste keer bij elkaars ouders was doodeng, maar viel uiteindelijk heel goed mee. Toen we bijna twee maand samen waren vertrokken we met de tent naar Frankrijk, en daar hebben we heerlijk genoten van elkaar… Een maandje later stond onze tweede vakantie alweer voor de deur: Schiermonnikoog. Mijn ouders hebben daar een huisje en bijgevolg kom ik daar al mijn hele leven elk jaar. De eerste keer dat je op dat eiland komt word je gewoon op slag verliefd. En dat is ook met Kenneth gebeurd. We zijn dol op die plek. Je kunt er ongestoord genieten van de natuur en elkaar.
Daarna kwamen de eerste kerst en nieuwjaar samen, Valentijn, verjaardagen, enzovoort. Het leek allemaal als in een droom, en voor we het beseften waren we alweer een jaar samen. Ondertussen zitten we al aan de drie jaar, en beseffen we des te meer wat we aan elkaar hebben. Verliefdheid wordt houden van, maar desalniettemin voel ik nog steeds af en toe vlindertjes. We hebben onze ups en downs gehad, en daardoor zijn we closer dan ooit. De eerste twee jaar bestond bijna alleen uit ups, en later kwamen daar wat meer downs bij, maar de problemen die er waren konden we altijd goed oplossen :).
Een half jaar geleden hebben we besloten om te gaan samenwonen. Kenneth had net een vaste job met een contract voor onbepaalde duur, maar ik studeer nog, dus besloten we om een appartement te huren. Toen ging het allemaal heel snel. Binnen de maand hadden we een appartement gevonden, een contract getekend en waren we al verhuisd naar ons eigen plekje. Het is zalig om elke dag bij elkaar te zijn, maar we merken wel dat we meer moeite moeten doen. Alles wordt zo vanzelfsprekend, en voor je het weet onderneem je niks meer. Daar brengen we de laatste tijd gelukkig wat verandering in door er af en toe eens lekker met z’n tweetjes op uit te trekken.
Morgen vieren we onze drie jaar met een etentje in het zelfde restaurant als vorig jaar dat ons heel goed bevallen is. Voor vrijdag heb ik een saunacomplex afgehuurd, en kunnen we met ons tweetjes ongestoord relaxen in de sauna, jacuzzi, enzovoort. Dat hebben we wel verdiend :).
Schat, ik hou van je. Elke dag meer en meer.
Voor altijd.
Read Full Post »
· IbexGirl · 